fodico

fŏdĭco, no perf., ātum, āre, v. a. [fodio], to dig, to pierce (rare but class.).

* I.

Lit.: mercemur servum, qui dictet nomina, laevum Qui fodicet latus et cogat dextram Porrigere, to dig or jog in the side, * Hor. Ep. 1, 6, 51 (for which fodit, Ter. Hec. 3, 5, 17):

lateribus fodicatis,

Amm. 26, 10, p. 98 Bip.—

II.

Trop.:

animum fodicant, bona distimulant,

Plaut. Bacch. 1, 1, 30: cf.: stimulus ego nunc sum tibi;

fodico corculum,

id. Cas. 2, 6, 9:

non est in nostra potestate fodicantibus iis rebus, quas malas esse opinemur, dissimulatio vel oblivio,

Cic. Tusc. 3, 16, 35.